Amaç: Amino-terminal propeptid C-tipi natriüretik peptid (NTproCNP), C-tipi natriüretik peptidin bir sentez ürünüdür. Bu çalışmada fiziksel olarak aktif (FA) olan ve aktif olmayan (AO) sağlıklı gençlerde plazma NTproCNP düzeyinde egzersiz öncesi ve sonrası görülen değişim karşılaştırıldı.
 
Yöntemler: Çalışma, en az bir yıldan beri haftada 2.5 saatin üzerinde orta ve yoğun düzeyde egzersiz yapan FA grup (n=10) ve egzersiz süresi haftada 1.5 saatin altında olan AO grup (n=10) üzerinde yapıldı. Kişilerin maksimal oksijen tüketimi düzeyi belirlendi. Takip eden günde Wingate egzersiz testi uygulandı. Egzersiz öncesinde, egzersiz sonrası bir, beş ve otuzuncu dakikalarda plazma NTproCNP düzeyleri ölçüldü.
 
Bulgular: FA gruptaki ortalama egzersiz süresi haftada 11,3±5,0 saat olarak belirlendi. Egzersiz öncesi NTproCNP düzeyi gruplarda benzer bulundu. FA grupta, egzersiz sonrası beşinci dakikadaki (0,93±0,23 pmol/Lt; p<0,05) ve otuzuncu dakikadaki NTproCNP düzeyi (0,77±0,21 pmol/Lt p<0,05), egzersiz öncesinden (0,64±0,29 pmol/Lt) yüksekti. Ayrıca, FA grupta egzersiz sonrası beşinci dakikadaki NTproCNP düzeyi, AO gruptan (0,74±0,16 pmol/ Lt) daha yüksek bulundu (p<0,05).
 
Sonuç: Fiziksel olarak aktif olmak, endoteli koruyucu rol oynayan C-tipi natriüretik peptidin egzersiz sonrası salınımını etkileyen bir faktör olabilir. 

Objective: Amino-terminal propeptide of C-type natriuretic peptide (NTproCNP) is a synthesis product of C-type natriuretic peptide (CNP). In this study, plasma levels of NTproCNP were compared before and after exercise in healthy young subjects who are physically active (PA) or not physically active (NPA).
 
Methods: The study was carried on PA group (n=10) who defined the exercise duration more than 2.5 hours per week for at least one year and NPA group (n=10) whose exercise duration was lower than 1.5 hours per week. The level of maximal oxygen consumption was determined. Wingate exercise test was applied on the following day. Plasma NTproCNP levels were measured before the exercise and at the 1st, 5th and 30th minute after the exercise.
 
Results: Exercise duration of physically active group was reported as 11.3±5.0 hours per week. Basal NTproCNP levels of the groups were found to be comparable. NTproCNP levels in the 5th minute (0.93±0.23 pmol/L; p<0.05) and in the 30th minute (0.77±0.21 pmol/L p<0.05) after exercise were higher than the levels before exercise (0.64±0.29 pmol/L) in PA group. Additionally, the plasma levels of NTproCNP after 5th minute of exercise were higher in PA group (0.93±0.23 pmol/L) than NPA group (0.74±0.16 pmol/L, p<0.05).
 
Conclusion: Being physically active may be a fact affecting the secretion of CNP, which plays a protective role in endothelium, following exercise. 
 

Amaç: Kardiyovasküler hastalıklar (KVH), Avrupa’da ölüm nedeni olarak ilk sırada yer almaktadır. SIRT ve onun ürünü olan sirtuin proteini KVH’ı epigenetik olarak etkileyen bir moleküldür. Sirtuinlerin bir alt grubu olan SIRT1, 10. kromozomun uzun kolu üzerindedir (10q21.3). Özellikle, SIRT1’in ekzon 2 üzerindeki, histidinin arjinine dönüşümüne neden olan 2827 A>G polimorfizminin, KVH’ın oluşumuna etkisi bilinmemektedir. SIRT1 aktivatörü olan resveratrol aynı zamanda kardiyoprotektif bir molekül olarak da bilinmektedir. Diğer taraftan egzersiz, iş ve yaş parametreleri de kardiyovasküler hastalıklara etki eden faktörlerdendir. Bu çalışmanın amacı SIRT1 rs144124002 (2827 A>G) tek nükleotid polimorfizminin (SNP) ve egzersiz-iş-yaş parametrelerinin kardiyovasküler hastalıklar üzerine etkisini araştırmaktır.
 
Yöntemler: SIRT1 rs144124002 polimorfizmi DNA izolasyonu (Roche Commercial DNA isoaltion Kit, Germany) Polimeraz Zincir Reaksiyonu (PCR) ve Restriksiyon Parça Uzunluk Polimorfizmi (RFLP) yöntemleri kullanılarak analiz edildi. Bunu yapmak için, Bezmialem Vakıf Üniversitesi Tıp Fakültesi Kardiyoloji polikliniğine başvurmuş 293 KVH hastası ve 117 sağlıklı kontrol kullanıldı.

 
Bulgular: Mevcut çalışmamızda, KVH ve kontrol grubundaki bütün bireyler 2827A>G polimorfizmi açısından değerlendirildiğinde, homozigot sağlıklı oldukları tespit edildi. Resveratrol, egzersiz, yaş ve meslek gruplarındaki farklılıkların ise KVH için, pozitif etki ettiği gösterildi (OR=0,17; CI 95%, 0,1-0,2; p?0,001). 
 
Sonuç: Sonuç olarak, bu çalışma Türk popülasyonunda SIRT1 rs144124002 polimorfizmi ile KVH arasındaki ilişkiyi gösteren ilk çalışmadır.

Amaç: Sabah kan basıncı dalgalanması (SKBD) hipertansif hastalarda aterotrombotik kardiyovasküler olayların bağımsız bir belirleyicisidir. Ortalama trombosit volümünün (MPV) trombotik komplikasyonların ve vasküler riskin belirleyici bir göstergesi olduğunu destekleyen çeşitli çalışmalardan kanıtlar vardır. Bu çalışmanın amacı, hipertansif hastalarda MPV ve SKBD arasındaki ilişkiyi araştırmaktır.
 
Yöntemler: Ölçümler yeni tanı esansiyel hipertansiyonlu 298 hastadan (ortalama yaş: 51,9±11,7) elde edilmiştir. Hastalar iki gruba (MPV düşük grup; <10,8 fL, MPV yüksek grup; ?10,8 fL) ayrıldı. SKBD, uyandıktan sonraki 2 saat boyunca ortalama sistolik KB’ından uykudaki en düşük KB’ını da içeren 1 saatlik ortalama sistolik KB’ının çıkarılması ile hesaplandı.
 
Bulgular:   MPV, SKBD (?=0,554, p<0,001) ve hs-CRP düzeyi (?=0,286, p<0,001) ile bağımsız ilişkili bulundu.
 
Sonuç: Sonuç olarak yüksek MPV değerleri aterotrombotik kardiyovasküler olaylar ile ilişkisi bilinen  SKBD ile anlamlı bir şekilde ilişkili saptandı.

Objective: Morning blood pressure surge (MBPS) is an independent predictor of atherothrombotic cardiovascular events in hypertensive patients. There is evidence from studies supporting the validity of mean platelet volume (MPV) as a marker of vascular risk and predictor of thrombotic complications. The aim of this study is to investigate the relationship between MPV and MBPS in hypertensive patients.
 
Methods: Measurements were obtained from 298 patients with newly diagnosed essential hypertension (Mean age: 51.9±11.7 years). The patients were divided into two groups (MPVlow group; <10.8 fL, MPVhigh group; ?10.8 fL). The MBPS was calculated as mean systolic BP during the 2 hours after awaking minus the mean systolic BP during the 1 hour that included the lowest sleep BP.
 
Results: MPV was independently associated with MBPS (?=0.554, p<0.001) and hs-CRP level (?=0.286, p<0.001).

 
Conclusion: Finally, higher MPV values related to enhanced MBPS which are associated with atherothrombotic cardiovascular events.

 

Amaç: Bu çalışmada, persistan ve paroksimal atriyal fibrilasyonu olan hastalarda pulmoner ven izolasyonu (PVİ) sonrası tekrarlamayı öngörmede doku Doppler görüntülemeyle (DDG) ölçülen sol atriyal desenkroni süresinin değerini belirliyoruz.
 
Yöntemler: PVI’una giden, semptomik ilaca-dirençli paroksimal ve persistant atriyal fibrilasyonlu, 160 hasta (57±7,5 yaşlarında, 122’si erkek) çalışmamıza alındı. Doku Doppler görüntüleme ile PA tepe zamanı (PA tepe-DDG); DII de P dalgasının başlangıcından doku Doppler trasesindeki A dalga tepesine ölçülen zaman olarak tanımlandı. Mid-interatriyal septumda ölçülen PA tepe-DDG zamanı, sol atriyal mid-lateral serbest duvarda ölçülen PA tepe-DDG’den çıkarılarak ölçüldü (Sol atriyal desenkroni=PA tepe DDG lateral-PA tepe DDG septal).
 
Bulgular: 12±3 aylık takip sırasında, 160 hastanın 50’sinde nüks oldu. Atriyal fibrilasyon nüksü olan hastalarda, daha fazla sol atriyal desenkroni süresi vardı (26,5±2,4 ms'e karşı 23,5±2,3 ms, p<0,001). 25 ms’lik sol atriyal desenkroni süresi, pozitif prediktif değeri %53 ve negatif prediktif değeri %85 ile en iyi duyarlılık ve özgünlüğe sahipti. ?25ms olan sol atriyal desenkroni süresi zamanla nükse eğilimli olan hastaları ayırabildiği saptandı. Çoklu değişken analizi, sol atriyal desenkroni süresinin AF nüksünün bağımsız belirleyicisi olduğunu tespit etti.
 
Sonuç: Paroksimal ve persistan atriyal fibriyalasyonlu hastalarda PVI’den sonra, sol atriyal desenkroni süresi AF nüksünün iyi bir klinik belirtecidir.

Objective: In this study we assess the value of left atrial dyssynchrony time measured by tissue Doppler imaging (TDI) to predict recurrences after pulmonary vein isolation (PVI) in patients with paroxysmal and persistent atrial fibrillation (AF).
 
Methods: One hundred sixty patients (57±7.5 years, 122 males) with symptomatic drug-refractory paroxysmal and persistent AF, undergoing PVI were enrolled in our study. PA peak time by tissue Doppler imaging (PApeak-TDI) is defined as the time measured from the start of P wave in lead II to the peak of A wave on the tissue Doppler tracing. Left atrial dyssynchrony was measured by subtracting the PApeak-TDI time measured at the mid-inter atrial septum from the PA peak-TDI time measured at the left atrial midlateral free wall, (LA dyssynchrony=PApeak TDI lateral-PApeak TDI septal).
 
Results: During a mean follow-up of 12±3 months, recurrences occurred in 50 out of 160 patients. Patients with recurrence of atrial fibrillation had larger left atrial dyssynchrony time (26.5±2.4 ms vs. 23.5±2.3 ms, p<0.001). Left atrial dyssynchrony time of 25 ms has the best combined sensitivity and specificity (74% and 63% respectively) along with positive predictive value 53% and negative predictive value 85.5%. LA dyssynchrony time ?25 ms was found to discriminate patients prone to AF recurrences over time. Multivariate regression analysis showed that left atrial dyssynchrony time (HR per ms: 1.69, p<0.001) was identified as independent predictor of AF recurrence.
 
Conclusion: Left atrial dyssynchrony time is good clinical predictor of recurrence of AF after PVI in patients with paroxysmal and persistent AF. 
 

Amaç: ATP-duyarlı K + kanallarının açıcısı nikorandil, koroner arter hastalığı olan hastaların, anjin tedavisinde kullanılmıştır. Bu çalışmada, selektif perkütan koroner girişim (PKG) yapılacak hastalarda, tek oral doz nikorandilin, kardioprotektif etkilerini araştırmayı amaçladık.
 
Yöntemler: PKG yapılacak akut koroner sendromlu 138 hasta, Temmuz 2011-Ekim 2012 tarihlerinde işlemden 2 saat önce kontrol (grup 1, n=47), 10 mg oral nikorandil (grup 2, n=45) ve 20 mg oral nikorandil olacak (grup 3, n=46) şekilde randomize edildi. Kardiyak troponin I (cTnI) seviyeleri, PKG'den sonra 20-24 saat olarak belirlenmiştir.
 
Bulgular: Üç grup arasında her bir cTnl yükselme oranında, önemli bir farklılık vardı (grup 1: %36,17, grup 2: %20,00, grup 3: %15,22, p=0,0176). CTnI' nin yükseklik frekansının, ?3 ve 5x normal üst sınırına (NÜS) göre, üç grup arasında ayrıca istatistiksel farklılık vardı, (grup 1'de %17,02, grup 2'de %8,89, ve grup 3'te %4,35, sırasıyla cTnI yüksekliği için ?3 × NÜS p=0,0428, grup 1’de %12,77, grup 2'de %6,67 ve grup 3'de %2,17, sırasıyla, cTnl yüksekliği için ?5 × NÜS, p=0,0487). Lojistik regresyon analizi, PKG öncesi LVEF (OR=0,915, %95 CI=0,853-0,981) ve nikorandil kullanımının (OR=0,516, %95 CI=0,267-0,996) miyokart hasarının bağımsız koruyucu faktörleri olduğunu göstermiştir.
 
 
Sonuç: PKG işleminden 2 saat önce, oral tek doz nikorandilin (10 mg, 20 mg) işlem sırasındaki miyokart hasarını ve PKG ile ilişkili miyokart enfarktüs insidansını azaltabilir.

Objective: Nicorandil, an opener of ATP-sensitive K+ channels, was used to treat angina in patients with coronary artery disease. In this study, we aim to investigate the cardioprotective effects of single oral dose of nicorandil in patients undergoing selective percutaneous coronary intervention (PCI).
 
Methods: One hundred and thirty-eight patients with acute coronary syndrome undergoing PCI from July 2011 to October 2012 were randomly divided into control group (group 1, n=47), 10 mg oral nicorandil group (group 2, n=45), and 20 mg oral nicorandil group (group 3, n=46) about 2 hours before procedure, respectively. Cardiac troponin I (cTnI) levels were determined at 20 ~ 24 hours after PCI.
 
Results: There was a significant difference in the rate of any cTnI elevation among the three groups (group 1: 36.17%, group 2: 20.00%, group 3: 15.22%, p=0.0176). With respect to the frequency of cTnI elevation ?3 and 5× the upper limit of normal (ULN), there also had statistical difference among the three groups (17.02% in group 1, 8.89% in group 2, and 4.35% in group 3, respectively for cTnI elevation ?3× ULN, p=0.0428; 12.77% in group 1, 6.67% in group 2, and 2.17% in group 3, respectively, for cTnI elevation ?5× ULN, p=0.0487). Logistic regression analysis showed that LVEF (OR=0.915, 95% CI=0.853-0.981) and the use of nicorandil (OR=0.516, 95% CI=0.267-0.996) before PCI were independent protective factors of myocardial injury.
 
Conclusion: Single oral dose of nicorandil (10 mg, 20 mg) 2 hours before the PCI procedure could decrease the incidence of peri-procedure myocardial injury and PCI-related myocardial infarction. 
 

Amaç: Beta talasemi majör (TM)  kronik hemolitik anemiye neden olan genetik geçişli bir hemoglobin bozukluğudur. Bu hastalarda ölümün önde gelen nedeni kalp yetersizliği ve aritmiler olduğundan,  kardiyak demir yükünün takibi önemlidir. Bu çalışmada amaç TM hastalarında kardiyak demir yükünün değerlendirilmesinde fragmente QRS’in (fQRS)   önemi ve kardiyak T2* değeri ile ilişkisini araştırmaktır.
 
Yöntemler: Bu retrospektif çalışmaya 103 TM hastası alındı. Hastaların kardiyak manyetik rezonans görüntüleme ile ölçülen T2* değeri ve 12 derivasyonlu yüzey  EKG’leri değerlendirildi.  Kardiyak T2* değerinin 20’den az olması kardiyak demir yüklenmesi olarak kabul edildi.  Kardiyak T2* değeri ile EKG’de fQRS varlığı arasında ilişki araştırıldı.
 
Bulgular: Hastaların ortalama yaşı 22.6±6.6 yıl idi. Hastaların tamamı düzenli kan transfüzyonu ve demir şelatörü alıyordu. Hastaların koroner arter hastalığı için risk faktörü yoktu. Elli hastada (%48)  fQRS saptandı, bunların 37’sinde (%74)  T2* değerinin düşük olduğu tespit edildi. Kardiyak tutulum olan hastaların 37’sinde (%86) fQRS saptandı, tutulum olmayanların 13’ünde (%22) fQRS saptandı (p<0,001).

 
 
Sonuç: Kardiyak tutulum mortalitenin ana nedeni olduğundan TM hastalarında kardiyak disfonksiyonun  erken tanısı  hayati öneme sahiptir.  Bu hastalarda yüzey EKG’de fQRS varlığının araştırılması,  özellikle kardiyak T2* değeri takibi yapılamayan hastalarda  tedavinin düzenlenmesinde  ucuz ve kolay ulaşılabilir  bir yöntem olması nedeniyle dikkate alınmalıdır.

Objective: Beta-thalassemia major (TM) is a genetic hemoglobin disorder causing chronic hemolytic anemia. Since cardiac insufficiency and arrhythmias are the primary causes of mortality in such patients, monitoring of cardiac iron load is important in management of the disorder. The purpose of this study was to investigate the importance of fragmented QRS (fQRS) and its relation to the cardiac T2* value for the evaluation of cardiac iron load in TM patients.
 
Methods: This retrospective study included 103 TM patients. The patients’ T2* values, measured by cardiac MRI and 12-lead surface ECGs, were interpreted. The cardiac T2* values under 20 were considered as cardiac iron overload. The relationship between the cardiac T2* value and fQRS in ECG was investigated.
 
Results: The median age of the patients was 22.6±6.6 years. All patients were on regular blood transfusions and iron chelators. The patients had no risk factors for coronary artery disease. In 50 (48%) patients fQRS was detected, and in 37 (74%) of these the T2* values were low. 86% of patients with cardiac involvement (37) had fQRS, but 22% of patients with non-involvement (13) had fQRS (p<0.001).
 
Conclusion: Since cardiac involvement is the primary cause of mortality in TM patients, the early diagnosis of cardiac dysfunction is of vital importance. The search for fQRS in the ECGs of these patients, particularly when cardiac T2* values cannot be determined and followed, is a non-expensive and easy-to-attain method for therapy management. 
 

Amaç: Alkole bağlı olmayan steatohepatit, alkole bağlı olmayan yağlı karaciğer hastalığının histolojik yelpazesinin bir parçasıdır. Çalışmalarda, alkole bağlı olmayan yağlı karaciğer hastalığında kalp damar hastalığına bağlı ölüm oranlarında artış bildirilmektedir. Yeni bir ekokardiyografik yöntem olan "Speckle tracking echocardiography" (STE) ile alkole bağlı olmayan steatohepatitli hastalarda klasik ekokardiyografi ile saptanamayan, olası azalmış sol ventrikül işlevini tespit etmeyi amaçladık.
 
Yöntem: Daha önce biyopsi yapılarak tanısı konulmuş 28 hasta (ortalama yaş, 41,6±9,8, 16 erkek) çalışmaya dahil edildi. Hipertansiyon ve diyabeti olan hastalar dışlandı. Ekokardiyografik değerlendirmede M-mod, iki boyut ve Doppler ölçümleri yapıldı. Alınan kayıtların çevrimdışı analizi ile elde edilen "strain" (S) ve "strain rate" (SR) verileri yaş ve cinsiyeti eşleştirilmiş sağlıklı bireylerden elde edilen verilerle karşılaştırıldı.
 
Bulgular: RSR-S değerleri iki grup arasında benzer bulunmasına rağmen, hasta grubunda RS,  RSR-E ve RSR-E/A anlamlı olarak düşük, RSR-A ise yüksek saptandı. CS, CSR-S, CSR-E, CSR-A ve CSR-E/A değerleri karşılaştırıldığında sağlıklı bireylerle hastalık grubu arasında fark saptanmadı. LS, LSR-S, LSR-E, LSR-A, değerleri ise alkole bağlı olmayan steatohepatitli hastalarda belirgin olarak düşük saptandı.
 
Sonuç: Alkole bağlı olmayan steatohepatitli hastalarda, sol ventrikül kasılma gücünde azalmanın  klasik ekokardiyografik yöntemlerle belirlenemediği durumlarda STE yöntemi ile boylamsal ve enine kasılma gücündeki azalma tespit edilebilmektedir. Bu nedenle klasik ekokardiyografik incelemenin yanında STE ile klinik olarak belirgin olmayan kalp kasılmasında meydana gelen azalma hastalığın erken dönemlerinde tespit edilebilir.

Objective: Nonalcoholic steatohepatitis (NASH) is a part of histological spectrum of nonalcoholic fatty liver disease (NAFLD). Higher incidence of cardiovascular mortality has been reported in studies including patients with NAFLD. Impaired myocardial function can be detected by a novel echocardiographic method called speckle tracking echocardiography (STE) when conventional methods were normal.
 
Methods: Twenty-eight biopsy-proven NASH patients (mean age 41.6±9.8, 16 male) without hypertension and diabetes mellitus were included in study. All patients underwent transthoracic echocardiography. Offline analyses of images was performed and strain (S), strain rate (SR) parameters compared between NASH patients and controls. Statistical analysis were done by independent samples t test between groups and a multiple linear regression model was used to identify the statistical significance of relationships between selected variables.
 
Results: RSR-S values were similar but RS, RSR-E, RSR-E/A values were significantly lower and RSR-A was higher in the NASH patients. There were no significant differences in CS, CSR-S, CSR-E, CSR-A and CSR-E/A values among the two groups. The most impressive results were obtained from longitudinal strain and strain rate parameters. LS, LSR-S, LSR-E, LSR-A, values were significantly lower in NASH group when compared with healty controls. Linear regression analysis showed that RS and LS was not associated with diastolic blood pressure, total cholesterol and LDL cholesterol.
 
Conclusion: The LV longitudinal and radial systolic functions may be deteriorated in patients with NASH even in the absence of apparent decrease in the LV ejection fraction. STE may be useful in detecting preclinical LV impairment in patients with NASH. 
 

Amaç: Erb-2 (+) meme kanserli hastalarda trastuzumab tedavisi sonrası sol ventrikül tutulumunun olabileceği bilinmektedir. Fakat sağ ventrikül tutulumuna dair yeterli bilgi birikimi yoktur. Bu çalışmanın amacı ekokardiyografik olarak erb-2 (+) meme kanserli hastalarda trastuzumab tedavisi sonrası sağ kalp tutulumunu araştırmaktır. 
 
Yöntemler: Erb-2 (+) meme kanseri sebebiyle trastuzumab tedavisi alan 42 hasta çalışmaya alındı. Tüm hastalara tedavi öncesi (T1) ve altıncı ayda (T2) konvansiyonel, 2-D ve doku Doppler ölçümlerini içeren standart ekokardiyografi tetkiki yapıldı.
 
Bulgular: Trastuzumab tedavisi sonrası triküspit anüler düzlem sistolik hareketleri (TAPSE) azalmış, sağ ventrikül miyokart performans indeksi (SVMPİ) ve triküspit E/e’ oranı artmştır (1,84' karşı 2,14; p<0,01) (0,46'ya karşı 0,56, p<0,01) (4,4±1,07'e karşı 5,08±1,46; p=0,04). Ortalama serum NT-ProBNP, troponin I ve hs-CRP düzeyleri benzer saptandı. Sol ventrikül ejeksiyon fraksiyonunda (LVEF) ve TAPSE trastuzumab dozu arasında negatif korelasyon saptandı (r=-0,392, p=0,04; r=-0,522, p=0,006). Trastuzumab antrasiklinler ile birlikte kullanıldığında LVEF azalma saptandı fakat bu istatiksel anlamlılığa ulaşamadı (62,4±2, 60±4,5; p=0,06).
 
Sonuç: Bizim çalışmamızda, trastuzumab tedavisi sonrası sağ ventrikül fonksiyonlarında bozulma eğilimi saptanmıştır. Bu öncül değişikliklerin saptandığı ekokardiyografik parametreler (TAPSE, SVMPI ve E/e’ oranı) bu grup hastalarda trastuzumab toksisitesini göstermek için kullanılabilirler.

Objective: Left ventricular (LV) dysfunction after trastuzumab treatment in erb-2 breast cancer cases has been fully investigated. However, there is not enough data about the effect of trastuzumab treatment on right ventricular (RV) functions. This study is designed to evaluate the right heart changes by performing echocardiography after trastuzumab treatment in patients with erb-2 breast cancer.
 
Methods: Forty-two consecutive breast cancer patients with erb-2 overexpression mean age 50.4±11.6 years who were decided to receive trastuzumab treatment were enrolled. Echocardiographic examinations including 2-D, spectral, and tissue Doppler measurements were performed at the baseline (T1) and repeated after 6 months (T2).
 
Results: Tricuspid annular plane systolic excursion (TAPSE) was decreased, RV myocardial performance index (RVMPI) and tricuspid E/e’ ratio was increased after trastuzumab treatment (1.84 vs. 2.14; p<0.01) (0.46 vs. 0.56, p<0.01) (4.4±1.07 vs. 5.08±1.46; p=0.04). Median serum NT-ProBNP levels, troponin I, and hs-CRP levels were similar between the groups. LVEF and TAPSE were negatively correlated with dosage of trastuzumab (r=-0.392, p=0.04; r=-0.522, p=0.006). There was a stepwise decrease in LVEF when trastuzumab used with anthracyclines however this not reached statically significant (62.4±2, 60±4.5; p=0.06).
 
Conclusion: In our study; we observed a trend of RV deterioration after trastuzumab treatment. These preliminary RV changes were demonstrated by using TAPSE, RV tissue Doppler imaging derived MPI and E/e’ ratio parameters by echocardiography and these parameters could also use as markers of trastuzumab toxicity in this population. 
 

Amaç: Bu çalışmada normal tansiyonlu obez çocuk ve adölesanların sol ventrikül deformasyon parametrelerinin iki boyutlu speckle tracking ekokardiyografi ile değerlendirilmesi amaçlanmıştır.
 
Yöntemler: Bu gözlemsel kesitsel çalışmaya yaşları 10-18 arasında değişen toplam 69 çocuk ve adölesan alındı. Bunların 38’i obez, 31 tanesi normal kilolu idi. Tüm çocuklar iki boyutlu, Doppler ve 2-boyutlu speckle tracking ekokardiyografi ile ayrıntılı olarak değerlendirildi. İstatistiksel analizde Student t-testi, Mann-Whitney U testi, ki-kare  ve Pearson korelasyon analizi kullanıldı. Çoklu lineer regresyon analizi ile global longitüdinal strain (GLS) üzerine bağımsız değişkenlerin etkileri incelendi.
 
Bulgular: Diyastolik kan basıncı normal sınırlarda olsa da obez grupta anlamlı derecede yüksekti. Sol ventrikül diyastol sonu (LVDd), sistol sonu çapları (LVDs), sol ventrikül septum (IVSd), arka duvar kalınlıkları (LPWD) ve sol ventrikül kütlesi (LVM)/boy2.7  obez grupta anlamlı derecede yüksek saptandı (sırasıyla p=0,004, 0,011, <0,001, 0,001 ve <0,001). Obezlerde global longitüdinal strain (GLS) değerleri daha düşük saptandı (p=0,001). Çoklu lineer regresyon analizinde bağımsız değişkenlerden (yaş, vücut kitle indeksi, insülin direnci, sistolik ve diyastolik kan basıncı, sol ventrikül çapları ve LVM(g/m2.7 ) sadece vücut kitle indeksinin bağımlı değişken olan GLS ile anlamlı korelasyon  gösterdiği saptandı (?: 0,440, p: 0,001; %95 CI: 0,104-0,311).
 
Sonuç: 2-boyutlu speckle tracking ekokardiyografi ile elde edilen sol ventrikül strain parametrelerinin  normal tansiyon değerlerine sahip obez çocuk ve adölesanlarda daha düşük saptanması, çocukluk çağı obezitesinin komorbid durumların yokluğunda erken dönemlerde bile miyokart deformasyonuna yol açabildiğini göstermiştir.

Objective: To evaluate the left venticular myocardial deformation parameters in normotensive obese children and adolescents by using 2-D speckle tracking echocardiography.
 
Methods: This observational cross-sectional study included 69 children and adolescents (aged between 10-18), 38 were normotensive obese and 31 were normal weighted. All children underwent detailed two- dimentional, Doppler and two-dimentional speckle tracking echocardiography. Student t-test, Mann-Whitney U test, chi-square test and Pearson’s correlation were used in statistical analysis. Multiple linear regression analysis was used the determine independent variables on global longitudinal strain (GLS).
 
Results: While in normal limits, diastolic blood pressure was significantly higher in obese group. Left ventricular end-diastolic diameter (LVDd) and end-systolic diameter (LVDs), interventricular septal thickness (IVSd), left ventricular posterior wall thickness (LPWD) and left ventricular mass index (LVM)/height2.7 were significantly higher in obese group compared to healthy peers (p=0.004, p=0.011, p<0.001, p=0.001, p<0.001) respectively. Obese subjects had reduced global longitudinal strain (GLS) values (p=0.001). Multiple linear regression analysis using the stepwise method were performed to assess the independent variables (age, body mass index, insulin resistance, systolic blood pressure, diastolic blood pressure, left ventricular diameters and LVM index (g/m2.7) affecting the dependent variable GLS. GLS was found significantly correlated with body mass index (BMI) (?: 0.440, p: 0.001; 95% CI: 0.104-0.311).
 
Conclusion: Left ventricular strain parameters obtained by two dimentional speckle tracking echocardiography were diminished in obese children compared to normal subjects indicating that obesity in childhood is linked to decreased myocardial deformation even in the absence of comorbidities in early stages. 
 

Turkish
 
Başlık:  Akut renal enfarktüsünde yeni kuşak oral antikoagülan dabigatran

Turkish
 
Başlık:  Efor testinde koroner arter hastalığı için ek tanısal bir fırsat: Kalp hızı toparlanma indeksi

Turkish
 
Başlık:  ST elevasyonu olmayan miyokart enfarktüsü hastalarında serum hepsidin düzeylerinin tayini

Turkish
 
Başlık:  Bazilik ven transpozisyonu ilk tercih olmalıdır

Turkish
 
Başlık:  Uzun dönem MDMA (Ecstasy) ve tiner suistimali sonucu gelişen subakut miyokart enfarktüsü

Turkish
 
Başlık:  İsotretinoinin bilinmeyen bir yan etkisi: Atriyal taşikardi ile birlikte görülen perikardiyal efüzyon